Həcc – müqəddəs İslam şəriətində xüsusi ayinlərin məcmusudur. Həcc ziyarəti İslam dininin təməl sütunlarından sayılır. Hədislərin birində İmam Baqir (ə) buyurub:
“İslam beş sütun üstündə qurulub: Namaz, zəkat, oruc, həcc və vəlilik.”[1]
İstər vacib həccin, istərsə də müstəhəb həccin böyük dəyəri və çoxlu mükafatı vardır. Həccin dəyəri barəsində Həzrət Peyğəmbərdən (s) və onun pak Əhli-beytindən (ə) çoxsayda hədis nəql olunubdur. İmam Sadiq (ə) buyurub:
“Həcc və umrə yerinə yetirənlər Allah yoluna çıxan müsafirlərdir. Əgər onlar Allahdan bir şey istəsələr, Allah bu şeyi onlara əta edər. Əgər onlar Allahı çağırsalar, Allah onlara cavab verər. Əgər onlar şəfaət etsələr, Allah onların şəfaətini qəbul edər. Onlar sakit olduqda, Allah onlarla (ünsiyyətə) başlayar. Onlar (həcc səfərində xərclədikləri) hər dirhəmin əvəzində min-min dirhəm geri alarlar.”[2]
[1] “Əl-Kafi”, c. 2, səh. 18, hədis: 1; “Vəsailuş-şiə”, c. 1, səh. 7, hissə: 1, hədis: 1
Məsələ 1. Həcc – dinin zəruri göstərişlərindən hesab olunur. Həccin vacibliyi “Kitab”a və “sünnə”yə söykənən çoxsayda dəlillər ilə sübuta yetmişdir. Əgər həccin şərtlərinə malik olan və onun vacibliyini bilən bir şəxs həcci tərk edərsə, böyük günah etmişdir. Mütəal Allah Qurani-Kərimdə buyurur:
“Allaha xatir o evin (Kəbənin) həccini yerinə yetirmək insanların – (əlbəttə) həccin yoluna qüvvəsi çatan insanların – üzərinə vəzifə qoyulubdur. Hər kim küfr etsə (həcci yerinə yetirməsə), heç şübhəsiz, Allah aləmlərdən ehtiyacsızdır.”[1]
“Hər kim həccətul-islamı yerinə yetirmədən ölsə, halbuki həcci yerinə yetirməsinə maneə yaradan qaçılmaz bir ehtiyacı olmasa, yaxud ağır bir xəstəliyi olmasa, yaxud da onun qarşısını kəsən bir hökmdar olmasa, onda o, yəhudi və ya məsihi kimi ölər.”[2]
