1.شک های مبطل

1. شک در رکعت های نماز دو رکعتی، مانند نماز صبح و نماز مسافر.

2. شک در رکعتهای نماز 3 رکعتی (مغرب).

3. شک در نماز چهار رکعتی هرگاه یک طرف شک، یک باشد، مثل این که شک کند یک رکعت خوانده یا سه رکعت.

4. شک در نماز چهار رکعتی پیش از تمام شدن سجده‌ی دوم در حالی که یک طـرف شک دو باشد، مانند شک دو و سه، قبل از اتمام دو سجده.

5. شک بین دو و پنج یا بیشتر از پنج.

6. شک بین سه و شش یا بیشتر از شش.

7. شک بین چهار و شش یا بیشتر از شش.

8. شک در عدد رکعت های نماز که اصلاً نداند چند رکعت خوانده است.

2. شکهایی که اعتبار ندارد

1. شک بعدازمحل، مثل این که بعد از داخل شدن در رکوع، شک در حمد و سوره کند.

2. شک بعد از سلام.

3. شک بعد از گذشتن وقت نماز.

4. شک کثیر الشک یعنی کسی که زیاد شک می‌کند.

5. شک امام و مأموم.

6. شک در نمازهای مستحبی.

مسائل متفرقه

1.  اگر شخصی بعد از چند سال شک کند که نمازهایش صحیح بوده یا نه، به شک خود اعتنا نکند؛ (زیرا به شک بعد از عمل اعتنا نمی‌شود).
2. کثیرالشک باید بنابر انجام کاری بگذارد که در آن شک کرده است، مگر آن که موجب بطلان نماز شود که در این صورت بنابر عدم انجام آن می‌گذارد، بدون این که در این مورد فرقی بین رکعتها و افعال و اقوال نماز باشد (مثلاً اگر شک کند سجده یا رکوع به جا آورده یا نه، بنا بگذارد که به جا آورده است، هر چند از محل آن نگذشته است، اما اگر شک کند نماز صبح را دو رکعت خوانده یا سه رکعت بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است).            
3. شک در اقوال و افعال نافله همان حکم شک در اقوال و افعال نماز فریضه را دارد یعنی اگر از محل آن تجاوز نکرده است به آن اعتنا می‌شود و اگر از محل انجام آن تجاوز کرده است به آن اعتنا نمی‌شود (مثلاً اگر شک در حمد یا رکوع کند، چنانچه از محل آن نگذشته است باید به جا آورد و اگر از محل آن گذشته است اعتنا نکند).