به طور کلی دخترانی که تازه به سن بلوغ می رسند واجب است روزه بگیرند و ترک آن به صرف دشواری، ضعف جسمانی و مانند آن جایز نیست، مگر آنکه روزه برای آنها ضرر داشته یا تحمل آن با مشقت زیادی همراه باشد که در اینصورت می تواند روزه را افطار کند و سپس قضای آن را بگیرد و کفاره ندارد.

به طور کلی کسی که می داند روزه برای او ضرر دارد یا احتمال عقلائی می دهد که ضرر داشته باشد (یعنی ترس از ضرر دارد) روزه بر او واجب نیست؛ بلکه در مواردی نیز حرام است. البته ترک روزه برای کسی که تازه به سن بلوغ رسیده به صرف دشواری، ضعف جسمانی و مانند آن جایز نیست؛ مگر آن که روزه برای او ضرر داشته یا تحمّل آن با مشقت زیادی همراه باشد.

در صورت ضرر داشتن روزه، روزه گرفتن از ابتدای روز واجب نیست و نسبت به مشقت زیاد، اگر وضعیت مکلف به گونه‌ای است که به خاطر ضعف جسمانی یا طولانی بودن روز، روزه گرفتن به خودی خود ـ حتی با ترک فعالیت و مراعات تغذیه ـ سختی فوق العاده داشته باشد، در این صورت بنا بر احتیاط روزه بگیرد و وقتی به سختی فوق العاده افتاد، افطار کند و قضای آن را بگیرد اما اگر حرجی بودن ادامۀ روزه به دلیل فعالیت مانند اشتغال به کار یا تحصیل و مطالعه باشد، در این صورت بنابر فتوا باید روزه بگیرد و هرگاه به سختی فوق العاده افتاد، افطار کند و قضای آن را بگیرد.

در فرض مذکور، باید از صاحب باغ و اگر از از دنیا رفته از ورثه او حلالیت بطلبید و مجرّد پیدا کردن صاحب مال با مشقت و دشواری، موجب ترک این تکلیف نمی شود. بله اگر از پیدا کردن ایشان مأیوس هستید، به مقداری که مدیون شده اید، از طرف آن ها به فقیر متدین، صدقه بدهید. البته توجه داشته باشید، خوردن از میوه‌های درخت یا شاخه در کنار جاده اشکال ندارد، مشروط به این که: اولاً به قصد استفاده از میوه به آن مسیر نرفته باشد و ثانیاً به درخت، آسیب نرسانده و شاخه‌های آن را نشکند و ثالثاً همان جا میوه را خورده و با خود نبرد.