اگر یقین داشته باشیم کسی از باب تظلم نزد ما غیبت می کند، اما در عین حال می‌دانیم کاری از دست ما برای او بر نمی‌آید، آیا شنیدن صحبت‎های او جایز است؟

1. اگر کسی با کنایه پشت سر شخصی بد بگوید و مستقیماً اسمی از او نبرد ولی ما متوجه شویم که منظور او چه کسی است؛ آیا این مورد هم غیبت محسوب می‌شود؟
2. اگر به طور اتفاقی وارد جمعی شویم که مشغول غیبت هستند ولی آن جمع را ترک کنیم، حرف‌هایی که در آن جمع شنیده‌ایم برای ما غیبت محسوب می‌شود؟

غیبت فرد فاسق ـ چه شنیدن و چه گفتن ـ چه حکمی دارد؟

برخی از فامیل و بستگان ما رفتارها و برخوردهای بدی با ما دارند و ما از فرط ناراحتی از این رفتارها و بعضاً زخم زبان ها، جهت کم شدن ناراحتیمان این رفتارها و زخم زبان ها را در خانه برای خودمان مجدد بازگو می کنیم. ضمناً همه ی اعضای خانواده من این رفتارها و زخم زبان ها را می دانند و می بینند. اما برای تقلیل ناراحتی خودمان مجدد برای خود بازگو می کنیم. آیا این مصداق غیبت است؟
چون بنا به دانسته های من غیبت یعنی بدگویی کردن از کسی نزد فرد ثالث به گونه ای که چهره آن فرد نزد بقیه خراب شود و سایرین ظن و گمان بدی نسبت به آن شخص پیدا کنند. با توجه به این مسئله آیا این کار ما غیبت محسوب می شود؟

گوش دادن به غیبت پسر بچۀ نابالغ آیا جایز است یا خیر؟

مادر بنده به دلیل گذشته سختی که داشته زیاد با بنده درد دل می کنه تا خودش رو آروم کنه. طبیعتاً میان این درد دل ها غیبت هم صورت می گیره و من همیشه سعی می کنم سکوت کنم و تنها گوش میدم.
از طرفی هم نمی تونم به مادر متذکر بشم چون خودشون متوجه این مسئله هستند ولی بعضی مواقع برای آروم شدن حرف میزنن. خواستم بپرسم با این شرایط، آیا گناه غیبت برای من هم نوشته میشه و اگر میشه راهکار چیه؟

اگر از کسی بپرسم: «چه کسی زیرابت را زده است؟» و او اسم فرد را بیاورد، آیا غیبت محسوب می‌شود؟ آیا می‌تواند به عنوان تظلم مظلوم حساب شود؟

آیا نهی از منکر شخص غیبت کننده، در صورت وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر، واجب می‎شود یا بدون شرایط نیز واجب است؟

بنده دانشجوی سال آخر هستم. یکی از مسئولان دانشگاه از ما خواسته است که درباره تمام اساتیدی که تا به حال داشته‌ایم با ذکر نام، نکات ضعف و قوتشان را بگوییم و آنها را نقد کنیم. سپس این‌ها را بنویسیم و تحویل آن مسئول دهیم تا در تصمیم گیری‌های دانشگاه برای انتخاب اساتید و یا لغو همکاری با آنان، از نظرات دانشجویان استفاده کنند؛ این‌که ما با ذکر نام و بدون این‌که آنها اطلاع داشته باشند، درباره نقاط ضعفشان برای مسئول دانشگاه صحبت کنیم، آیا غیبت و حق الناس محسوب نمی‌شود؟ با توجه به این‌که شرکت در این برنامه اجباری است، باید چطور نظراتمان را بنویسیم که غیبت نباشد؟

مادر من گاهی اوقات پشت سر دوست، آشنا یا فامیل، غیبت می کند و بارها به او تذکر داده ام، ولی باز این عمل را تکرار می کند. گاهی اوقات سر این موضوع با او بحث می کنم و کار به عصبانیت می کشد. آیا این عصبانیت من گناه محسوب می شود؟

آیا غیبت از طفل، حرام است؟

در فوتبال گاهی لقب‌هایی مثل کیسه و... برای تیم‌های مختلف می‌گذارند؛ آیا عیبی دارد؟

گاهی غیبتی می‌شنویم که واقعیت هم دارد ولی هیچ دفاعی نمی‌توان از غیبت شونده انجام داد. اگر هم دفاع کنیم، دچار دروغ‌گویی می شویم. آیا در چنین مواردی ردّ غیبت واجب است؟

آیا نماز جمعه در زمان غیبت واجب است؟

آیا امر به معروف و نهی از منکر، قبل و حین ترک معروف، یا انجام معصیت، واجب است یا بعد از انجام هم واجب است؟ برای مثال، نهی از منکر به خاطر جلوگیری از غیبت، باید قبل از غیبت کردن باشد یا بعد از آن هم باید در صورت وجود شرایط، این را تذکر دهد؟