اگر به مقدار لازم، طلب آب نمود و پیدا نکرد، سپس تیمّم کرد و نماز خواند و پس از آن آب پیدا کرد، نمازش صحیح است و قضا یا اعاده بر او واجب نیست.

به طور کلی اگر در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش کند و با حالت جنابت صبح کند، روزه آن روز صحیح است ولی اگر این فراموشی چند روز طول بکشد باید روزه‌های ایام فراموشی را قضا کند البته نمازها در هر حال باطل است.

ج1) در فرض سؤال، نماز شما در ادامه سفر تمام است و باید روزه ها را هم بگیرید.
ج2) کسی که قصد اقامت ده روز کرده است، اگر روزه بگیرد و قبل از خواندن نماز یومیه چهار رکعتی از قصدش منصرف شود، در صورتی که انصراف بعد از زوال باشد، روزه ­اش صحیح است، ولی اگر قبل از زوال باشد، روزه باطل است و روزهای آینده نمی تواند روزه بگیرد و نمازش را هم حتی در روز اول باید شکسته بخواند.

کسی که تیمّم بدل از غسل کرده اگر حدث اصغر از او سر زند مثلاً بول کند، برای نمازهای بعد در صورتی که هنوز نمی‌تواند غسل کند بنا بر احتیاط، باید بار دیگر تیمّم بدل از غسل کند و وضو هم بگیرد و چنانچه تا آخر وقت دسترسی به آب ندارد، به جای وضو نیز، تیمم بدل از وضو کند.

ج1) اگر به طور معمول خارج شدن ادرار را متوجه نمی شود، پس از وضو تا زمانی که علم به خروج ادرار ندارد می تواند نماز بخواند و تجدید وضو لازم نیست؛ اما در صورتی که در بین نماز متوجه خروج ادرار می شود، اگر یقین دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن (با اکتفا به واجبات) مهلت پیدا می کند، باید نماز را در وقتی که مهلت پیدا می کند بخواند و اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمی کند، چنانچه تجدید وضو در بین نماز، برای او عسر و حرج دارد، می تواند با یک وضو یک نماز را بخواند هر چند وضوی او در بین نماز باطل شود و اگر بعد از نماز حدثی از او سر نزد می تواند با همان وضو نماز بعدی را هم بخواند هر چند در بین نماز قبلی ادرار از او خارج شده باشد. ضمناً این شخص باید برای نماز به وسیله کیسه‌ای که در آن پنبه یا چیز دیگری است از رسیدن بول به جاهای دیگر جلوگیری کند و احتیاط واجب آن است که در صورتی که مشقت نداشته باشد، پیش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد.
ج2) اگر اطمینان دارد در حالی که رو به قبله است ادرار خارج می شود، نباید رو به قبله بنشیند.

نمازگزار در نمازهای مستحبی لازم نیست سوره را تمام کند هر چند سوره توحید باشد؛ بلکه هر وقت متذکر شد می تواند سوره خاص آن نماز را تدارک کند، هر چند موجب زیادی سهوی رکن شود.

در نماز روی هم گذاشتن دست ها در جلوی بدن اگر با این قصد باشد که این عمل جزء نماز است، نماز را باطل می کند و احتیاط واجب آن است که بدون این قصد هم آن را انجام ندهد.

نماز خواندن با تیمم در فرض سؤال اشکال ندارد.

اگر زن از هنگام وضو (برای نماز ظهر) یقین دارد، داخل واژن پاک بوده، تا زمانی که این پاکی ادامه داشته باشد برای نماز های بعدی (نماز عصر، مغرب و عشاء) لازم نیست مجدداً وظایف استحاضه قلیله را انجام دهد؛ در غیر این صورت با وجود خون هر چند در باطن باید برای هر نماز وضو بگیرد.

اگر ندانید که بدن یا لباستان نجس است و بعد از نماز بفهمید، نماز صحیح است؛ ولی اگر قبلاً نجاست آن را می‌دانسته و فراموش کرده اید، نماز خوانده شده، باطل است.

اگر عهد با صیغۀ شرعی منعقد شده باشد، تأخیر عمدی نماز موجب نقض عهد می شود؛ مگر در صورت اضطرار یا حرج یا فراموشی.

منظور از تحصیل شرایط غیر از تطهیر، فراهم کردن بقیه مقدمات نماز مانند تعیین جهت قبله برای کسی که از قبله اطلاع ندارد یا تهیه لباس پاک برای کسی که لباسش نجس است و مانند این‌ها است.

در نمازهای آیات موقّته، مانند خسوف و کسوف اگر در تمام وقت حائض باشد و آیاتِ غیر موقّته، مانند زلزله - چه اداء و چه قضا - واجب نیست.

هر مقدار از نمازهای واجب را که یقین دارید نخوانده اید، باید قضا نمایید و محدودیتی در قضای آنها در طول روز نمی باشد؛ البته نسبت به مقدار مشکوک، وظیفه ای ندارید و با داشتن نماز قضا، خواندن نماز مستحبی و انجام اعمال مستحبی دیگر اشکال ندارد.

به طور کلی، نماز خواندن در مسیر رفت و آمد کراهت دارد و در صورتی که مزاحمتی برای عابرین داشته باشد، حرام است ولی مبطل نماز نیست.