اگر معلوم نباشد که موی کافر کتابی* است یا غیر کتابی، نجس محسوب نشده و نماز صحیح است؛ اما اگر بداند موی کافر غیر کتابی است، نماز باطل است.
_________________
* کافر کتابی هر کسی است که اعتقاد به یکی از ادیان الهی داشته و خود را از پیروان پیامبری از پیامبران الهی (علی نبیّنا و آله و علیهم السلام) بداند و معتقد به یکی از کتاب های الهی که بر انبیاء (ع) نازل شده، داشته باشد؛ مانند: یهود و نصاری.

اگر مقدار خون در فرض سؤال کمتر از یک بند انگشت اشاره باشد، نماز با آن اشکال ندارد، به شرطی که رطوبتی (آب، الکل و...) از خارج به آن خون نرسیده باشد مگر در صورتی که رطوبت با خون مخلوط شده و در آن مستهلک شود و مجموع آنها هم بیش از اندازه مجاز نشود که در این صورت، نماز با آن صحیح است.

خونی که در نماز معفو است در طواف معفوّ نیست. در چیزهایی از قبیل جوراب و عرقچین و نیز دستمال و انگشتر طهارت شرط نیست.

عرق شخص جنب نجس نیست و چنانچه عرق جنب از حرام نباشد، نماز نیز با آن اشکالی ندارد؛ ولی فردی که از راه حرام جنب شده است، بنا بر احتیاط واجب با بدن یا لباس آغشته با عرق در حال جنابت ولو در فرض سؤال، نماز نخواند.

در فرض سؤال اگر یقین دارد بعد از طلوع فجر، چیزی خورده است، روزه باطل است و تفاوت حکم بین تحقیق از طلوع فجر و عدم آن، مخصوص ماه رمضان است.

شخص مسافر در مکان مذکور، بنابر احتیاط باید نماز خود را شکسته بخواند.

ج1و2) اگر در نماز چهار رکعتی، در رکعت دوم امام، وظیفۀ مأموم تجافی باشد، ولی بنشیند و تجافی را ترک کند، هر چند بنا بر احتیاط اگر عمدی باشد گناه کرده، ولی در هر صورت نماز و جماعتش صحیح است.

اگر به مسافتی کمتر از چهار فرسخ بروید، در صورتی که قصد داشته باشید به مدتی خارج شوید که عرفاً با ماندن ده روز در یکجا منافات نداشته باشد مانند این که بخواهید در این مدت، دو سه بار و هر بار حداکثر به مدت نصف روز خارج شوید، به قصد اقامت شما خللی وارد نمی شود و نماز تمام است؛ ولی خروج هر روز به مقدار یاد شده در سؤال محل اشکال است؛ البته اگر تا قبل از خواندن اولین نماز چهار رکعتی قصد خروج به مقدار یاد شده را نداشته اید، با خواندن یک نماز چهار رکعتی قصد اقامت محقق شده و پس از آن خروج به مقدار یاد شده به قصد اقامت ضرر نمی زند و نماز تمام است.

چنانچه این کار بر اثر جهل یا فراموشی بوده و فقط در یکی از دو سجده یک رکعت آن را انجام داده باشد، نماز صحیح است؛ لازم به ذکر است اگر کسی حال سجده متوجه شود که پیشانی را بر چیزی گذاشته که سجده صحیح نیست، باید بدون بلند کردن سر، پیشانی را بکشد تا بر چیزی که سجده صحیح است قرار گیرد.

اگر مأموم سهواً پیش از امام سر از رکوع بردارد، چنانچه امام هنوز در رکوع باشد، (ولو در حال ذکر مستحب) باید به رکوع برگردد و نماز جماعت او صحیح است.

در هر دو صورت از زمانی که به طرف محل شغل حرکت می کند، نماز تمام است و لازم نیست به وطن برگردد.

انسان در حال نماز نباید به دیگری سلام کند؛ ولی اگر کسی به نمازگزار سلام کرد، واجب است جواب او را بدهد و باید به گونه ای جواب دهد که کلمه سلام مقدّم باشد؛ مانند این که بگوید: "سلام علیکم" یا "السلام علیکم" و نباید "علیکم السلام" بگوید.

در فرض مذکور مرتکب گناه نشده‌اید. به طور کلی هر گاه بدانید در باطن (داخل واژن) خون نیست و پاک است ــ اگر چه گمان داشته باشید پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون خواهید دید ــ باید غسل کنید و عبادات را انجام دهید، ولی اگر داخل واژن آلوده باشد یا یقین داشته باشید پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون می بینید، نباید غسل کنید و نمی‌توانید نماز بخوانید یا در مسجد توقف کنید، بلکه باید به احکام حیض عمل کنید.

اگر بنای بر استمرار سفر داشته باشید به مقداری که عرفاً سفرهای تبلیغی، سفر شغلی یا لازمه شغل‌ شما محسوب شود، نماز در مقصد و بین راه و همچنین محل تبلیغ تمام می باشد، ولی توجه داشته باشید در صورتی که در وطن یا غیر وطن خود ده روز متوالی توقف داشته باشید، در سفر شغلی اول بعد از ده روز، نماز، قصر و بعد از آن، تمام است.

چنانچه کسی قصد کند که تا روز معینی؛ مثلاً تا آخر ماه یا تا دوشنبه در جایی بماند و در واقع تا آن زمان ده روز باشد، اگر چه نداند که ده روز است، نمازش تمام است؛ هر چند احتیاط مستحب است که نماز را جمع (هم شکسته و هم کامل) بخواند.