در فرض سؤال، گفتن واجب نیست؛ ولی نباید به نحوی عمل کنید که سهل انگاری در امر نماز، محسوب شود.

نماز در فرض سؤال باطل نیست و بعد از اتمام نماز، دستور شرعی بر گفتن اذان و اقامه وارد نشده است؛ ولی اگر در رکعت اول پیش از آن که به اندازه رکوع خم شود یادش بیاید که اذان یا اقامه را فراموش کرده‌، چنانچه وقت نماز وسعت دارد مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند.

قضای نماز پدر و بنا بر احتیاط واجب قضای نماز مادر ولو در فرض سؤال بر عهده پسر بزرگتر است؛ البته باید توجه داشت که نماز در هیج حالی از مکلف ساقط نمی شود و باید هر طور که برای او ممکن است نماز را بخواند مگر در صورتی که در کل وقت نماز، بدون اختیار خودش بیهوش باشد که در این صورت نماز از او و از پسر بزگش ساقط می شود.

بطور کلی خوردن قرص از مبطلات روزه است؛ منتها اگر کسی در سحر ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و سپس معلوم شود که آن هنگام صبح بوده است، باید قضای آن روز را بگیرد ولی اگر با تحقیق و علم به اینکه صبح نشده، قرص خورده باشد و بعد معلوم شود که صبح بوده است، قضای آن روز بر او واجب نیست.

موارد مختلف است؛ کسی که به هیچ وجه نمی تواند قرائت صحیح را یاد بگیرد، باید به هر صورت که می تواند بخواند و احتیاط مستحب آن است که نماز را به جماعت بخواند. اما کسی که حمد و سوره یا چیزهای دیگر نماز را به خوبی نمی داند و می تواند یاد بگیرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد باید یاد بگیرد و اگر وقت تنگ است، در صورت امکان بنا بر احتیاط واجب باید نمازش را به جماعت بخواند.

در فرض مذکور همین که قبل از اذان صبح به قصد اعتکاف به مسجد رفته، کافی است.

در انجام تکلیف شرعی، حیا معنی ندارد و عذر شرعی برای ترک غسل واجب محسوب نمی شود. بله اگر وقت برای غسل نباشد تیمم اشکال ندارد، هرچند عمداً غسل را به تأخیر بیندازند که وقت تنگ شود. البته در اینصورت مرتکب گناه شده اند، ولی نماز با تیمم در تنگی وقت صحیح است؛ اگر چه احتیاط مستحب آن است که قضای آن نماز را بخواند.

موارد مختلف است.
اگر امکان تهیه چیزی که سجده بر آن صحیح است باشد مثل این که خاک یا سنگ یا... در دسترس او است، لازم است بردارد و سجده را انجام دهد؛ ولی اگر امکان تهیه چیزی که سجده بر آن صحیح است نباشد:
1- چنانچه وقت نماز وسعت داشته باشد. باید نماز را رها کرده و بعد از تهیه آنچه سجده بر آن صحیح است، دوباره نماز بخواند.
2- چنانچه وقت نماز تنگ باشد. اگر لباس او از جنس پنبه یا کتان است یا چیزی از جنس پنبه و کتان دارد باید بر آن سجده کند، و احتیاط (واجب) آن است که تا سجده بر لباسی که از پنبه و کتان، ممکن است بر غیر آن یعنی غیر لباسی که از این جنس باشد سجده نکند و اگر ندارد بنابر احتیاط واجب بر پشت دست خود سجده کند.

مستحاضه کثیره باید یک غسل برای نماز صبح و یک غسل برای نماز ظهر و عصر و یک غسل برای نماز مغرب و عشاء انجام دهد؛ بنا بر این اکتفا به یک غسل ولو در فرض سؤال جایز نیست.

در مورد تیمم به خاطر تنگی وقت، سایر غایات را انجام ندهد و ترتیب همه آثار شرعی غسل بر تیمّم بدل از غسل در این مورد، مانند آن چه در سؤال آمده، جایز نیست.

تا وقتی که نماز چهار رکعتیِ ادائی نخوانده (اگر چه وقت آن رسیده و نخوانده)، قصد ده روز محقق نمی‌شود و اگر در این حال از قصدش برگردد، نمازش در آن جا شکسته است.

اگر مکلف در تمام وقت نماز بی‌هوش باشد، قضای آن واجب نیست؛ مگر این که بی‌هوشی به اختیار خودش بوده باشد که بنابر احتیاط واجب باید نماز را قضا کند.

کسی که دو لباس دارد، اگر بداند یکی از آن ها نجس است؛ باید با هر دو لباس نماز بخواند. مثلاً اگر می خواهد نماز ظهر و عصر بخواند، باید با هر کدام، یک نماز ظهر و یک نماز عصر بخواند؛ ولی اگر وقت تنگ است؛ باید نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شده، به جا آورد و به احتیاط واجب آن نماز را با لباس پاک قضا نماید.

بنابر احتیاط نماز را در وقت با وضوی ناقص بخواند و بعداً قضا کند.

مستحب است روزه دار نماز مغرب را قبل از افطار کردن بخواند، ولی اگر کسی منتظر اوست یا میل زیادی به غذا دارد که نمی‌تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اول افطار کند؛ ولی تا ممکن است نماز را در وقت فضیلت آن به جا آورد.