اگر پس از تحقق اقامت ده روز، بخواهد به مقدار کمتر از چهار فرسخ (حتی به مدت یک روز یا بیشتر) از محل اقامت خارج شود، اشکال ندارد و به قصد اقامت، خللی وارد نمی‌کند.

اشکال ندارد و بریء الذمه می‌شود.

صرف داشتن ملک، موجب تحقق وطن نمی شود. بله، کسی که قصد دارد برای همیشه یا سالیان متمادی سالی سه چهار ماه (مانند تابستان و ایام تعطیل) در مکانی زندگی کند، چنانچه وسائل زندگی مانند خانه و امثال آن را فراهم کند، آنجا از نظر عرف وطن دوم او محسوب می شود، اما اگر صرفا برای ییلاق و مانند آن، بدون قصد توطن و بدون فراهم آوردن لوازم زندگی آنجا برود، تحقق وطن بعید است.

اگر مستقیم پخش شود، حکم مذکور را دارد، ولی اگر از نوار و مانند آن پخش شود این حکم را ندارد.

باید دوباره قضا کند.

نمازی که فرادا خوانده می تواند با اقتداء به امام جماعتی (دیگر) اعاده نماید،‌ و نمازی را که برای جماعتی امامت کرده می تواند یک بار دیگر برای جماعت دیگر امامت کند، در غیر این دو صورت اعاده وجهی ندارد هر چند جماعت دوم دارای رجحان باشد.

ج1) سفرهایی که برای خرید ماشین می‌رود، حکم سفر شخصی را دارد و نمازش شکسته است و روزه‌اش صحیح نیست.
ج2) پس از خرید ماشین، با شروع اولین سفر شغلی، نمازش تمام و روزه‌اش صحیح است؛ البته اگر سفرهای شغلی او ادامه شغل و سفرهای شغلی قبلی محسوب می شود، در صورتی که ده روز در یک مکان، توقف داشته، در اولین سفر شغلی بعد از ده روز، نمازش شکسته است و روزه‌اش صحیح نیست و از سفر دوم به بعد نمازش تمام است.

گفتن الحمدلله رب العالمین بعد از سوره حمد، مستحب و پس از آن نیز به قصد مطلق ذکر، بدون اشکال می باشد.

ج1و2) نمازها ولو در فرض مذکور صحیح است.

طبق نظر مقام معظم رهبری «دام ظله» در احکام مسافر و قصد توطن و قصد اقامت ده روز فرقی بین شهرهای بزرگ (بلاد کبیره) و معمولی نیست و حتی با قصد توطن در یک شهر بزرگ و مدتی در آنجا ماندن، بدون معین کردن محله خاصی از آن، تمام آن شهر حکم وطن را پیدا خواهد کرد. همچنین اگر قصد اقامت ده روز در مانند این شهر نماید، بدون اینکه محله خاصی از آن را قصد نماید، حکم تمام بودن نماز و صحت روزه در مورد او در تمام محله های آن شهر جاری خواهد بود.

اگر دو بیّنه با هم تعارض کند (یک بینه مسافت شرعی را ثابت و دیگری آن را نفی کند) به مقتضای قاعده، هر دو بینه کنار گذاشته می‌شود، بنابر این شک به مسافت باقی می‌ماند و باید نماز را تمام خواند. البته اگر یکی از دو بیّنه متکی به وجدان باشد؛ مانند این که دو شاهد عادل براساس کیلومترشمار بگویند به اندازه مسافت شرعی است و دو شاهد عادل دیگر با تکیه بر اصل عملی مانند استصحاب بگوید مسافت شرعی محقق نشده است، بیّنة اول مقدم است و باید طبق آن عمل کرد.

ج1) گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» لازم نیست.
ج2) دعا به فارسی هم اشکال ندارد.

موی سگ مانند خود سگ نجس است و با شستن، پاک نمی شود و برای تطهیر محلی که با رطوبت مسریه با آن ملاقات کرده ابتدا باید موی سگ جدا شود و بعد محل مزبور شسته شود.

اگر وقف به صورت صحیح انجام شده است، امکان تغییر آن وجود ندارد.

بله، صحیح است.