در فرض سؤال اگر خروج منی سهوی بوده است، کفاره واجب نیست.

احتیاط واجب آن است که عمره مفرده به جا آورد و اگر حج او حج واجب بوده، باید در سال بعد عمره و حج تمتع را اعاده کند.

غسل دادن مولود در وقت تولد اگر ضرری برایش نداشته باشد، همچنین گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او و مالیدن آب فرات و تربت سیدالشهداء (علیه‌السلام) به سقف دهان او و قراردادن نام خوب برای او مستحب است، بهترین اسم‌ها اسمی است که متضمن معنای عبودیت برای خدای جلّ شأنه باشد مانند عبدالله، عبدالرحیم، عبدالرحمن و مانند اینها و پس از آن اسم‌های پیغمبران و ائمه (علیهم‌السلام) است و افضل آن محمّد است؛ بلکه برای کسی که چهار فرزند دارد ترک اسم محمد برای او مکروه است و مستحب است که سر فرزند را روز هفتم بتراشند و به مقدار وزن موی او طلا یا نقره صدقه بدهند، ولیمه دادن برای ولادت فرزند نیز مستحب است.
و از مستحبات اکید، عقیقه (قربانی گوسفند یا گاو یا شتر) برای پسر و دختر است و مستحب است که از برای پسر، نر و از برای دختر، ماده عقیقه شود؛ و بهتر است روز هفتم ولادت قربانی انجام شود. در عقیقه مخیّر است بین این که گوشت خام یا پخته آن را تقسیم کند یا پخته شود و جمعی از مؤمنین که کمتر از ده نفر نباشند دعوت به آن شوند و اگر زیادتر باشند افضل است و میهمان ها از آن می خورند و برای فرزند دعا می کنند.

در هر دو فرض، روزه، صحیح است.

قضای نمازهایی که بدون غسل خوانده، بر او واجب است، و نسبت به روزه اگر شک داشته بقاء بر حیض روزه را باطل می­ کند یا نه، بنابر احتیاط واجب روزه ­اش باطل است[1] و باید قضای آن ­را نیز بگیرد ولی اگر یقین داشته که بقای بر حیض روزه را باطل نمی­‌کند و بر این اساس روزه گرفته، روزه‌اش صحیح است، هرچند رعایت احتیاط در قضای روزه نیکو است.
--------------
[1]. مواردی که بنابر احتیاط واجب روزه باطل است، مکلف باید روزه را گرفته و قضای آن­ را نیز به­ جا آورد.

مسجد را می توان بخاطر نیاز و احتیاج مردم خراب کرد و بزرگتر ساخت و رضایت بانی آن در فرض مذکور شرط نیست.

ج1) سرمۀ داخل چشم برای وضو و غسل اشکال ندارد؛ ولی اگر روی مژه یا ابرو باشد، چنانچه جِرمی داشته که مانع رسیدن آب به محل وضو و غسل _ از جمله مژه و ابرو _گردد، وضو و غسل با آن صحیح نیست و باید برطرف گردد و وضو و غسل هایی که یقین به وجود این مانع دارد نیز صحیح نبوده و باید نمازهایی که با این وضو و غسل خوانده، قضای آن ها را به جا آورد؛ ولی روزه های ماه رمضان با فرض این که معتقد به صحّت غسل بوده، محکوم به صحّت است.
ج2) در فرض سؤال، فقط آن مقدار از نمازها که یقین دارد با وضو و غسلِ باطل خوانده، باید قضای آن ها را به جا آورد و نسبت به بیشتر از آن تکلیفی ندارد.

باید وثوق و اطمینان داشته باشید که بر طبق نیابت عمل کرده است و با وجود شک نمی توانید اکتفا نمایید؛ البته اگر می دانید که انجام داده است ولیکن در صحت اعمال نایب شک دارید به شک خود اعتنا ننمایید.

مقلد می‌تواند هر قسمت از احکام شرعی را از مجتهدی که در آن قسمت تبحّر و مهارت بیشتری دارد تقلید کند. مثلاً عبادات را از مجتهدی و معاملات را از مجتهد دیگر تقلید نماید یا احکام فردی را از یکی و احکام اجتماعی و سیاسی و اقتصادی را از دیگری تقلید کند و اگر اعلمیت هر یک از مراجع در مسائلی که مکلف بنا دارد در آن مسائل از او تقلید کند محرز شود، بنا بر احتیاط واجب، تبعیض در تقلید (در صورت اختلاف فتوا) لازم است.

اگر انجام این کار ضرورت داشته و امکان برطرف کردن پماد و شستن محل یا قرار دادن پارچه بر روی آن، به خاطر ضرر وجود ندارد، باید جاهایی را که آب برای آن ضرر ندارد بشوید و احتیاط آن است که اگر کشیدن دست تر بر پیشانی ضرر ندارد، دست تر روی آن بکشد؛ برای غسل هم به همین صورت عمل کند.
اما برای سجده اگر امکان پاک کردن پیشانی (هر چند به مقدار یک بند انگشت) نباشد، باید به یکی از دو طرف پیشانی سجده کند و اگر ممکن نیست به چانه سجده کند.

باید قضاء کند.

اشکال ندارد.

اگر امید به بهبودی در آینده باشد، بنابر احتیاط واجب نمی‌توانید نمازهای قضاء شده را به طور نشسته و یا بر روی صندلی به جا آورید.

تا زمانی که انسان در فرض سؤال به سفر جدیدی نرود، همان قصد اول کفایت می کند و قصد جدید نیاز نیست.

اگر ده روز در جایی توقف نمی‌کند در سفرهای شغلی، نمازش تمام است.