اگر عیبی است که معمولاً و عرفاً کسی از آن خبر ندارد و به قصد تنقیص بگویند، غیبت محسوب می شود.

تنبیه کودک به صورت یاد شده حرام است و باید دیه آن پرداخت شود. دیه سیاه شدن سر یا صورت 6 دینار طلا و دیه کبود شدن 3 دینار طلا و قرمز شدن 1/5 دینار طلا است و دیه بدن نصف این مقدار است. ضمناً اگر در اثر جراحت، خون خارج شود، دیه آن بر اساس مقدار جراحت، دو شتر یا بیشتر است.

در فرض سؤال، اعتکاف جایز است؛ ولی اگر معلوم شود که روز سوم، عید فطر است، اعتکاف صحیح نیست.

روزه، در فرض مذکور صحیح است و کفاره ندارد.

اگر فاصلۀ بین محلات، بیش از مسافت شرعی باشد و حداقل سه ماه این وضعیت ادامه دارد، نمازشان تمام و روزه صحیح است.

فطریۀ شما بر عهدۀ کسی است که نان‌خور او هستید و بر شما واجب نیست؛ همچنین بدون وکالت گرفتن از ایشان، پرداخت فطریه توسط شما کافی نیست.

باید اطراف آن را بشویید و احتیاط آن است که اگر روی آن باز است و کشیدن دست تر بر آن ضرر ندارد، دست تر روی آن بکشید و اگر روی آن بسته است، به نیت وضو روی آن دست بکشید.

اگر با شرایط شرعی صیغه نذر جاری شده باشد، عدول از آن صحیح نیست و بعد از وقوع منذور، باید به نذر عمل شود.

در هر دو فرض، روزه، صحیح است.

اگر هنگام خرید، فروشنده شرط کرده باشد که فقط یک نفر حق استفاده، دارد جایز نیست.

کسی­ که شک دارد بقای بر جنابت، روزه را باطل می‎کند یا نه و در حال جنابت، روزه بگیرد، بنابر احتیاط واجب، روزه­ اش باطل است و باید قضای آن ­را نیز بگیرد ولی اگر یقین دارد که بقای بر جنابت روزه را باطل نمی­‎کند و بر این اساس روزه بگیرد، روزه‌اش صحیح است، هرچند رعایت احتیاط در قضای روزه، نیکو است.
در هر حال به تعدادی که یقین دارید روزه قضا بر عهده شماست آنها را به جا آورید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه ای ندارید.

اگر نمازگزار در محل عبور مردم، نماز می‌‎خواند، یا کسی رو به روی او است؛ مستحب است جلوی خود، چیزی مانند تسبیح یا چوب یا ریسمان قرار دهد.

اگر آن پرنده توانایی پرواز داشته باشد و معلوم نباشد که مالکی ‎داشته است یا نه، تملک آن بر شخص یابنده جایز است و جستجو از صاحب آن، واجب نیست؛ اما در جایی که می‌داند مالک دارد ‎هرچند از جهت آثاری که بر آن است، احتیاط واجب آن است که کسی که آن را گرفته است با آن معامله مجهول المالک نماید، یعنی از مالک آن جستجو کرده و چنانچه مأیوس شود، خود آن یا قیمتش را به فقیر صدقه دهد.

مورد مذکور، از مبطلات روزه نیست.

در مورد نماز، ورود به حد ترخص و در مورد روزه، ورود به وطن یا محل اقامت ملاک است.