اگر تا چند روز بعد از سال خمسی مصرف نشود، خمس دارد.

در حالت عادی و بدون ضرورت، اگر مانع از قرائت صحیح نشود، کراهت دارد.

خوردن و ‌آشامیدن در حال نماز، نماز را باطل می کند چه کم باشد یا زیاد. ولی فرو دادن خرده‌های غذا که در گوشه و کنار دهان باقی مانده یا مکیدن شیرینی قند و شکری که اندکی از آن در دهان هست، موجب بطلان نماز نمی شود. همچنین اگر سهواً یا از روی فراموشی چیزی بخورد یا بیاشامد به شرطی که از صورت نماز خارج نشود، نماز باطل نمی شود.

هنگامی که نمازگزار در سجده مشغول ذکر گفتن نیست، اگر غیر از پیشانی، اعضای دیگر را از زمین بردارد و دوباره بگذارد، اشکال ندارد و در حال گفتن ذکر، اگر غیر از پیشانی، سایر اعضاء را سهواً از زمین بردارد، باید دوباره بر زمین بگذارد و ذکر را بگوید.

نماز با لباس سیاه مکروه است اما در غیر نماز کراهتش ثابت نیست؛ ضمناً پوشیدن لباس سیاه جهت اظهار حزن در ایام سوگواری اهل بیت علیهم السلام نیکو است.

چنانچه انسان یقین کند دست تر به همان قسمت نجس خورده و سرایت کرده، دست نجس می شود ولی اگر یقین ندارد، دست پاک محسوب می شود.

بعضی از مراتب و افضلیت امام جماعت به ترتیب عبارت است از اینکه فقیه جامع الشرایط مقدم است، سپس کسی که قرائتش بهتر است و اگر او نبود، کسی که در احکام نماز داناتر است و‎ اگر او نبود، آنکه مسن تر باشد مقدم می باشد. البته امام راتب (همیشگی) مسجد برای امامت اولویّت دارد،‎ اگرچه غیر او افضل باشد، لکن بهتر آن است که او افضل را مقدم کند. و صاحب منزل ‎نسبت به غیر ـ در صورتی که در نماز خواندن در آن جا مأذون باشد ـ برای امامت اولویّت ‎دارد و بهتر است که او افضل را مقدم کند و سادات هاشمی از غیر خودشان در صورتی که ‎در صفات مساوی با آنها باشند، برای امامت اولویّت دارند و مرجّحاتی که ذکر شد، افضلیّت و استحباب، را می رسانند نه آن که واجب و لازم باشد.
شایان ذکر است که با دسترسی به روحانی به غیر روحانی اقتدا نکنند، و منظور از روحانی کسی است که علاوه بر داشتن صلاحیت های لازم، ملبّس به لباس مقدّس روحانیت نیز باشد.

اگر معاملات با قصد جدی انجام می‌شود، یعنی بنای دو طرف در معامله بر این است که خریدار، می‌تواند طلایی را که خریده است تحویل بگیرد و فروشنده با درخواست مشتری، طلایی را که فروخته است به او تحویل می‌دهد، اشکال ندارد؛ البته اگر قبل از این که مشتری طلا را تحویل بگیرد، به قیمت بیشتر از آنچه خریده است، به غیر کسی که از او خریده است بفروشد، مکروه است، بلکه احتیاط مستحب آن است که از چنین معامله‌ای اجتناب شود.

اگر معاملات با قصد جدی انجام می شود، یعنی بنای دو طرف در معامله بر این است که خریدار می‌تواند، طلایی را که خریده است تحویل بگیرید و فروشنده با درخواست مشتری، طلایی را که فروخته است به او تحویل می‌دهد، اشکال ندارد؛ البته اگر قبل از این که مشتری طلا را تحویل بگیرد، به قیمت بیشتر از آنچه خریده است به شخص دیگری بفروشد، مکروه است، بلکه احتیاط مستحب این است که از چنین معامله‌ای اجتناب شود.

اگر این معاملات به صورت جدی باشد و بعد از انجام معامله دوم، فرد، دینی را که به فرد "ب" دارد به فرد "الف" که از او طلبکار است حواله دهد، صحیح است، البته فرد "ب" باید این حواله را بپذیرد و بنا بر احتیاط واجب، قبول این حواله توسط شخص "الف" هم لازم است. ضمناً برای معامله سلف، معلوم بودن خصوصیات مبیع لازم است.

ج1) اگر به طور معمول خارج شدن ادرار را متوجه نمی شود، پس از وضو تا زمانی که علم به خروج ادرار ندارد می تواند نماز بخواند و تجدید وضو لازم نیست؛ اما در صورتی که در بین نماز متوجه خروج ادرار می شود، اگر یقین دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن (با اکتفا به واجبات) مهلت پیدا می کند، باید نماز را در وقتی که مهلت پیدا می کند بخواند و اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمی کند، چنانچه تجدید وضو در بین نماز، برای او عسر و حرج دارد، می تواند با یک وضو یک نماز را بخواند هر چند وضوی او در بین نماز باطل شود و اگر بعد از نماز حدثی از او سر نزد می تواند با همان وضو نماز بعدی را هم بخواند هر چند در بین نماز قبلی ادرار از او خارج شده باشد. ضمناً این شخص باید برای نماز به وسیله کیسه‌ای که در آن پنبه یا چیز دیگری است از رسیدن بول به جاهای دیگر جلوگیری کند و احتیاط واجب آن است که در صورتی که مشقت نداشته باشد، پیش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد.
ج2) اگر اطمینان دارد در حالی که رو به قبله است ادرار خارج می شود، نباید رو به قبله بنشیند.

اگر نذر شرعی مشروط به برآورده شدن حاجتی باشد، ادای آن قبل از تحقق حاجت، کفایت نمی‌کند و در صورت تحقق آن، باید به نذر عمل شود.

با تمام شدن تکبیرة الاحرام در حال ایستاده و آرامش بدن، نیازی به توقف بیشتر نیست و می توان به رکوع رفت.

امامت فرد مزبور برای کسانی که وی را عادل می دانند، اشکال ندارد و جماعت صحیح است. در عین حال اگر خودش نخواست قصد امامت کند، باز نماز او صحیح است و اقتداء مؤمنین به وی نیز اشکال ندارد.

ج1) به طور کلی، جایی را که انسان برای مدتی معین - هر چند برای یکی دو سال - برای زندگی انتخاب می کند، عرفاً وطن نیست ولی چون در آنجا عنوان مسافر بر او صدق نمی کند، حتی بدون قصد اقامت ده روز، نمازش تمام است، لذا اگر به این مدت اقامت یقین دارید، نمازتان کامل است.
ج 2) اگر هنوز در شهر جدید مستقر نشده بوده اید، نمازهای خوانده شده صحیح بوده است.