در فرض سؤال، به تعداد روزهایی که در حیض عادت داشته، نفاس و ده روز بعد از آن، استحاضه است و بعد از آن، اگر در روزهای عادت باشد، حیض است - هر چند نشانۀ حیض نداشته باشد - و اگر در روزهای عادت نباشد، استحاضه است - هر چند نشانۀ حیض داشته باشد - و اگر عادت ماهانه معیّنی نداشته، ده روز اول خونریزی، نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است و خونی که بعد از آن می بیند، اگر نشانه حیض را داشته باشد حیض و گرنه آن هم استحاضه می باشد.

پوشیه لباس عفاف محسوب می‌شود و حکم لباس شهرت را ندارد.

خون دیده شده با سقط جنین نفاس است و لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد. بنا بر این سن جنین در خون نفاس تأثیری ندارد.

چنان چه مجموع ایامی که خون دیده و روزهایی که در بین آن پاک بوده، از ده روز تجاوز نکند، حکم حیض را دارد.

در فرض سؤال اگر خون نباشد حکم حیض را ندارد، و اگر خون باشد اگر چه به صورت لکه های زرد رنگ و از ده روز تجاوز نکند، همه آن لکه ها محکوم به حیض است و تشخیص این موضوع به عهده زن است.

اگر زن پیش از ده روز پاک شود و بداند که در باطن خون نیست، باید برای عبادتهای خود غسل کند اگر چه گمان داشته باشد که پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون می‌بیند، ولی اگر یقین داشته باشد که پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون می‌بیند نباید غسل کند و نمی‌تواند نماز بخواند و باید به احکام حائض رفتار نماید.

باید رطوبت در حدی باشد که به شیء دوم سرایت کند و در فرض شک، نجاست منتقل نمی شود.

در هر صورت چون مسافت شرعی، یعنی بیست و نیم کیلومتر را برای سفر تفریحی پیموده اید و قصد برگشت در کمتر از ده روز را هم دارید، نماز شما شکسته است.

عرق جنابت (جنابت از راه حلال و حرام) پاک است و در فرض سؤال می تواند آن لباسها را بپوشد؛ ولی بنا بر احتیاط واجب نماز خواندن با عرق جنابت از حرام تا خشک نشده باشد، صحیح نیست ولی پس از خشک شدن، نماز با آن اشکال ندارد.

ج1) اگر یقین دارد بعد از وضو از مخرج، مدفوع خارج شده است ـ هر چند غیر ارادی ـ وضو، باطل است ولی اگر خون خارج شود وضو باطل نمی‌شود.
ج2) در صورت شک، وارسی لازم نیست.

به طور کلی اگر نمازگزار در رکعت سوم یا چهارم می خواست «حمد» بخواند، تسبیحات به زبانش آمد، یا می خواست تسبیحات بخواند «حمد» به زبانش آمد، باید آن را رها کند و دوباره «حمد» یا تسبیحات را بخواند و چنان چه بر اثر جهل همان را تمام کرده، نمازهایی که با اعتقاد به صحت خوانده، قضا ندارد.

در فرض سؤال نیت مشروط در اعتکاف صحیح است.

تا زمانی که نجاست جائی احراز نشود پاک است و نباید به احتمال، شک و وسوسه اعتنا کرد.

برای برطرف کردن عین نجاست، احتیاجی به آب نیست و با دستمال و مانند آن هم ممکن است. در هر حال اگر انسان بخواهد عین نجاست را با آب برطرف کند میزان معینی ندارد و همین قدر که عین آن برطرف شود و بعد از آن، محل نجس، یک مرتبه با آب کر شسته شود، کافی است و طهارت حاصل شده است.

در فرض سؤال پرداخت پول واجب نیست.