ج1) فی‌نفسه اشکال ندارد.
ج2) فرقی در این حکم وجود ندارد؛ اما نسبت به تعدّد وکلا در دادگاه، تابع قوانین مربوطه است.

ج1) در فرض مذکور، مرتکب معصیت شده است.
ج2) اگر برای اجیر، وقت و مدّتی معیّن شود‌ و اجیر قسمتی از عمل یا تمام آن را در آن مدّت انجام ندهد، حق ندارد بعد از آن مدّت، آن را انجام دهد مگر آن که از مستأجر اذن بگیرد و اگر (بدون اذن گرفتن) انجام دهد، مانند شخص تبرّع‌ کننده مستحقّ اجرت نمی‌شود؛ ولی اگر قرارداد انجام عمل در وقت معیّن به عنوان شرط زائدی (مثل در ضمن عقد اجاره) بوده است (که اجیر عمل را انجام دهد و علاوه بر آن شرطی هم داشته که انجام آن در مدّت معیّنی باشد) اجیر اگر تخلّف کند (و بعد از آن مدّت انجام دهد) مستحقّ همان اجرتی که معین شده می‌شود و (در همین مورد) اجیرکننده حق فسخ کردن اجاره را به خاطر تخلّف شرط دارد؛ پس اگر فسخ نماید، اجرتی را که اجیر گرفته، پس می‌گیرد و اجیر استحقاق اجرة المثل را دارد.

در صورتی که تنبیهات و جرائمِ مذکور، در عقد اجارۀ آن‎ها (استخدام) شرط شده باشد و خلاف قوانین و مقررات وزارت بهداشت نباشد، اشکال ندارد.

در فرض سؤال، چون صیغۀ شرعی نذر را از روی قصد تحقق نذر، نخوانده اید، نذر واجب نشده است.

در مثل قطع کامل دست یا پا یا فلج آن‌ها، امامت، محل اشکال است.

مستحب است روزه دار نماز مغرب را قبل از افطار کردن بخواند، ولی اگر کسی منتظر اوست یا میل زیادی به غذا دارد که نمی‌تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اول افطار کند؛ ولی تا ممکن است نماز را در وقت فضیلت آن به جا آورد.

صرف بالا بردن النگو یا انگشتر در وضو به نیت اینکه زیر آن را از بالا به پایین بشوید، ضرری به صحت آن وارد نمی کند و وضو صحیح است.

بنا را بر اقل، که بیست روز است، بگذارد و تا سی روز را تکمیل نماید.

اگر با اجازه و رضایت مالکین نبوده و یا موجب اذیت و آزار آنان گردد، جایز نیست.

اگر از درآمد کسب باشد و ناگزیر از ذخیره سازی آن برای مصارف اتفاقی نباشید، باید خمس آن را بپردازد.

فی نفسه اشکالی ندارد.

در فرض سؤال، باید قیمت آن را بپردازد؛ هرچند می‌تواند با رضایت طلبکار، جنس دیگری را که قیمتش با آن یکی است، پرداخت کند.

ج1) در فرض سؤال، حبوه به طلبکارها می‌رسد.
ج2) اگر توافق بر قیمت روز مشخصی صورت بگیرد، تابع توافق است؛ در غیر این صورت، قیمت روز پس دادن دَین، ملاک است.

داشتن دو یا سه وطن بالفعل اشکال ندارد؛ به این صورت که در هر یک، خانه و زندگی داشته و در طول سال چند ماه در آن مکانها زندگی می کند. اما داشتن بیش از سه وطن بالفعل، محل اشکال است.

اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معین نکند، نمی‌تواند آن را در سفر به جا آورد. ولی چنانچه نذر کند که روز معینی را در سفر روزه بگیرد باید آن را در سفر به جا آورد و نیز اگر نذر کند روز معینی را چه مسافر باشد یا نباشد، روزه بگیرد باید آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگیرد. بنا بر این در فرض سوال، اگر نذر او با صیغه مخصوص نذر نبوده است و یا سه روز پی در پی غیر معین یا غیر پی در پی را نذر کرده باشد، نمی تواند در سفر بگیرد.