زن از عین و اجاره زمین، ارث نمی‌برد ولی ورثه ملزم هستند در اولین فرصت سهم زن را از قیمت زمین به او پرداخت کنند.

اگر سفر برای او واجب است یا ضرورت عرفی دارد مثل سفر برای کار و تجارت یا تحصیل علم و یا زیارت و امثال آن، اجازه همسر لازم نیست ولی بنا بر احتیاط واجب از سفری که برای مجرد تفریح و میل شخصی است و موجب ترک آمیزش با زوجه بیش از چهار ماه می‌شود اجتناب کند یا او را راضی نماید.

بعد از تمام شدن قرارداد اجاره با شرایط شرعی، نمی توانید یک طرفه آن را تغییر دهید، ولی اگر صاحب خانه راضی بشود اشکال ندارد.

عقد مضاربه فقط مختص بکارگیری سرمایه در تجارت از طریق خرید و فروش است و استفاده از آن به عنوان مضاربه در زمینه های تولید و توزیع و خدمات و مانند آن، صحیح نیست. لکن مانعی ندارد که این امور را تحت عنوان عقود شرعی دیگر مثل جعاله و صلح و مانند آن انجام دهند.

واجب است که با زبان نرم و مراعات احترام، ایشان را امر به معروف و نهی از منکر کنید و غیر از آن وظیفه ای ندارید.

معامله مذکور، عقد لازم است و حق فسخ آن را ندارید؛ البته اگر در معامله نسیه علاوه بر تعیین زمان برای پرداخت ثمن، شرط کرده اید که نباید تأخیر بیاندازد، می توانید فسخ کنید.

در مکانی که بر انسان مسافر صدق نکند، نماز تمام و و روزه صحیح است و این قضیه عرفی است و علی الظاهر یکی دو سال کافی است.

اگر ضمن قرارداد شرط شود که در صورت هر گونه خسارت یا عدم سود، عامل از مال خودش اصل سرمایه و مبلغ معینی را به جای سودی که حاصل نشده است به صاحب سرمایه بپردازد، شرط صحیح و لازم الاجراست.

اگر برخلاف جهت وقف نباشد، به خودی خود، اشکال ندارد. توجه داشته باشد کسی حق مطالبه چیزی در برابر دفن اموات در قبرستان عمومی موقوفه را ندارند ولی اگر خدمات دیگری را به قبرستان یا صاحبان اموات برای دفن مرده های خود ارائه می کنند، گرفتن مبلغی به عنوان اجرت در برابر آن خدمات اشکال ندارد.

اگر درخت‌ها را برای فروش چوب‌هایش کاشته باشید، سر سال خمسی اگر قابل فروش باشد (هرچند فروخته نشود) باید خمس آن را محاسبه کرده و پرداخت نمایید و در سال‌های بعد، تنها افزایش قیمت آن، آن با کسر تورم اصل آن، جزء درآمد سال وصول محسوب می شود.

سجده کردن برای غیر خداوند متعال، حرام است؛ و بعضی از مردم که در آستانه‌ درب حرم امامان (علیهم‌ السلام) پیشانی بر زمین می‌گذارند، اگر به قصد سجده‌ شکر خداوند متعال باشد، اشکال ندارد، و الّا حرام است.

اگر بدانید کفشی که برداشته اید مال کسی است که کفش شما را برده است، بعد از فحص و یأس از یافتن صاحبش می توانید در آن تصرف نمایید، بلکه به عنوان تقاصّ از مال خود، آن را تملک نمایید؛ البته اگر آنچه که موجود است از آنچه که برده شده، بهتر باشد، باید تفاوت، ملاحظه شود، و مقدار تفاوت را بعد از یأس از صاحب کفشی که باقی مانده، صدقه بدهید. اما اگر ندانید آنچه که باقی مانده مال کسی است که کفش شما را برده یا مال دیگری است باید با آن معامله مجهول المالک نمایید؛ یعنی باید از صاحب آن تفحص کنید و در صورت یأس از یافتن او، آن را صدقه بدهید.

در فرض سوال اگر انسان شئ پیدا شده را بردارد احکام لقطه را باید مراعات کند ولی اگر با دست و یا پا به کناری بیندازد (بدون اینکه بردارد) حکم لقطه را ندارد.

موارد مختلف است؛ کسی که به هیچ وجه نمی تواند قرائت صحیح را یاد بگیرد، باید به هر صورت که می تواند بخواند و احتیاط مستحب آن است که نماز را به جماعت بخواند. اما کسی که حمد و سوره یا چیزهای دیگر نماز را به خوبی نمی داند و می تواند یاد بگیرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد باید یاد بگیرد و اگر وقت تنگ است، در صورت امکان بنا بر احتیاط واجب باید نمازش را به جماعت بخواند.

اگر زمان ادای قرض نرسیده و یا قرض دهنده برای پرداخت قرض به شما مهلت بدهد، اشکالی ندارد و در صورتی که زمان ادای آن رسیده و بتوانید بدهی خود را بدهید و طلبکار هم مطالبه می کند، اول باید قرض خود را پرداخت نمائید. در هر حال اگر سفر به قصد ترک ادای دین نباشد نماز در این سفر، شکسته است.