تراشیدن ریش بنا بر احتیاط، حرام است؛ اما تراشیدن سبیل یا باقی گذاشتن و بلند نمودن آن فی نفسه اشکال ندارد؛ بله بلند نمودن آن به مقداری که هنگام خوردن و آشامیدن با غذا یا آب برخورد کند، مکروه است.

به طور کلی اگر ذکر عیب امور مرتبط با شخص، به نقصی در خود شخص برگشت نکند، غیبت نیست؛ در غیر این صورت اگر عیب پنهان شخص باشد و به قصد تنقیص او گفته شود، غیبت است و تشخیص آن با خود مکلف است.

اگر امکان طلب حلالیت از او باشد، باید طلب مغفرت و بخشش کند و اگر امکان استحلال از او نیست، برایش استغفار نماید؛ همچنین در مورد تهمت، اگر امکان تکذیب خبر را داشته باشد، باید آن را تکذیب کند.

اگر به قصد زینت و مانند آن استفاده شود و موجب ترویج فرهنگ یا مذهب کفر نباشد، فی نفسه اشکال ندارد.

اگر به صورت حتمی خبر یا وعده بدهد که در صورت انجام یک کار از طرف مقابل، او هم فلان کار را انجام خواهد داد و حال آن که قصد انجام آن کار را نداشته باشد و یا بداند که انجام نخواهد داد، دروغ محسوب می‌شود.

غیبت کسی‌‌ که تجاهر به فسق می‌‌کند، فقط در همان گناهی‌‌ که تجاهر کرده، جایز است و نمی‌‌توان تمام اسرار و گناهان او را فاش کرد.

بدون اذن و رضایت ایشان جایز نیست.

در فرض سؤال شنیدن غیبت، اشکال ندارد.

دیدن این فیلم ها اگر به منظور اصلاح فیلم و حذف تصاویر فاسد و گمراه کننده آن ها باشد، اشکال ندارد به شرط این که کسی که اقدام به این کار می کند از افتادن به حرام، مصون باشد.

اگر مفسده ای داشته باشد یا سبب انحراف باشد، جائز نیست.
-----------------------
*انحراف دو گونه است: انحراف در عقیده‌‌ یا در عمل.
انحراف در اعتقاد: یعنی انسان را نسبت به معارف دینی دچار تردید و شبهه کند و حالت بی‌تفاوتی در انسان به وجود آورد. مثلاً کسی سرگرم به این امور می‌شود و به تدریج ذهنیّات او عوض می‌شود؛ چه بسا اتفاق می‌افتد، وقتی انسان در حالت عادی است، براساس گرایش‌‌های روحی و فکری‌‌اش با مسجد، مؤمنین و با فضای دینی سر و کار دارد و یک عقاید و گرایش روحی و فکری‌ نسبت به دین دارد و وقتی در این امور غرق شد، به تدریج آن عقاید عوض می‌شود و انسان را منحرف می‌کند.
انحراف در عمل: یعنی انسان را به کار حرام وادارد، یا در او حالت بی‌مبالاتی نسبت به گناه به وجود آورد.

موارد مختلف است؛ چنانچه شخص ابایی از این که مردم تخلف او را ببینند و آگاه شوند نداشته و یا شخص، اسباب رواج فساد در عقیده یا عمل در جامعه را فراهم کرده است و با بیان تخلفات او جلوی ترویج فساد گرفته می شود، اشکال ندارد.

صِرف آنچه ذکر کرده اید مادامی که موجب بی احترامی و اذیت مادر نشود، گناه نیست. در هر حال وظیفه شما رد غیبت و با وجود احتمال تأثیر، امر به معروف و نهی از منکر، آن هم با زبان نرم و مراعات احترام ایشان است.

عمل مزبور جایز نیست، اما برای زن، کفاره ندارد.

خودکشی ولو در فرض سؤال از گناهان کبیره محسوب می‌شود و هیچ عذری مجوّز آن نیست.

هدیه در محیط کار و از جانب ارباب رجوع، یکی از خطرناک ترین چیزها است و هر چه بیشتر از آن اجتناب کنید، به صرفه دنیا و آخرت شما، خواهد بود و تفاوتی در مقدار آن از جهت حکم وجود ندارد.