یکی از شیوه های هجوم فرهنگی کشورهای غربی به ویژه به نسل جوان از راه لباس با مدهای غربی می باشد؛ لذا مستدعی است نظر مبارک را در خصوص مسایل زیر بیان فرمایید:
1. خرید و فروش این گونه لباس های که تبلیغ فرهنگ بیگانه است از نظر شرعی چگونه است؟
2: دوختن لباس های مدلدار غربی که تبلیغ فرهنگ مدگرایی است از نظر شرعی چگونه است؟

اخیراً طی توافقی که سازمان حج و زیارت با بانک ملی ایران به عمل آورده، متقاضیان حج تمتع با مراجعه به بانک، مبلغ یک میلیون تومان به صورت قرارداد مضاربه ای به نام خود به حسابی در بانک ملی واریز نموده، فیش آن را دریافت می دارند، این پول تا هنگام تشرف به نام واریز کننده و در حساب شخصی او باقی می ماند و طبق قرارداد مکتوب مبلغی در حدود 17٪ به دارنده حساب در پایان هر سال منفعت مضاربه تعلق می گیرد. سازمان حج و زیارت فقط برای کسانی که زودتر ثبت نام کرده اند اولویت قائل شده و پس از حدود سه سال نوبت اشخاص را اعلام و در صورت تمایل آنها را به حج اعزام می دارد. زمان اعزام که فرا رسید واریز کننده پولی را که در حساب مضاربه ای خود دارد از بانک اخذ و همراه با مانده هزینه ها به حساب حج و زیارت واریز می نماید و سپس به حج مشرف می شود. حال خواهشمند است با عنایت به اینکه قرارداد مذکور به صورت کتبی بوده و شفاهاً گفتگویی بین صاحب پول و بانک رد و بدل نمی شود بفرمایید: مبلغ درصدی که صاحب مال به عنوان منفعت مضاربه دریافت می کند چه صورتی دارد؟

اگر شخصی به جهت ساختن ساختمان و جلوگیری از نزول، تعدادی از واحدهای این ساختمان را در غالب بیع پیش فروش به قیمت متری 300 هزار تومان بصورت کتبی تنظیم کرده و معامله کند و در ضمن آن با خریدار شرط کند پس از مدتی معین در صورت توانایی فروشنده، همان واحد های فروخته شده را با محاسبه سود 3 درصد بنا به آنچه در عرف بازار است به قیمت متری 310 هزار تومان بخرد و در غیر این صورت معامله به قوت خود باقی بماند، آیا معامله مذکور صحیح است؟

آیا فروش چک به مبلغ کمتر به شخص ثالث مطلقاً صحیح نیست یا اینکه اگر مقصود از فروش چک، خرید و فروش دین باشد آن گونه که امروزه در بانک ها رایج است، اشکال ندارد؟

نقد کردن چک مدت دار به مبلغ کمتر از مبلغ اسمی چک، چه حکمی دارد؟

آیا از عقد مضاربه در باب تولید، خدمات، توزیع و تجارت می توان استفاده نمود؟ آیا عقود متعارف امروزی در ابواب غیرتجاری که به عنوان مضاربه مطرح است، از نظر شرعی حجیت دارند یا نه؟

در مواردی که مسئولین دولت اسلامی جلو فساد را نگیرند، آیا مردم خود می توانند رأساً جلو فساد را بگیرند؟

وظیفه ما، در برخورد با انحرافات و مسائل خلاف شرع (فساد و بدحجابی) که در جامعه گسترش یافته چیست؟ آیا وقتی حکومت با این گونه مسائل برخورد نمی کند تکلیف مردم نیز ساقط می شود؟

اگر در نهی از منکر با سرسختی مفسدین روبرو شدند وظیفه چیست؟

وظیفه ما در قبال بدحجابی و مفاسدی که در جامعه اسلامی بدور از چشم نیروهای انتظامی و یا در ملأ عام گاهی دیده می شود چیست؟

گاه از منازل نوارهای موسیقی شنیده می شود که معلوم نیست مورد تأیید می باشد یا نه و با صدای بلند آن مؤمنین را آزار می دهند، وظیفه چیست؟

با توجه به اینکه فتوای حضرت امام (ره) در مورد مراتب امر به معروف و نهی از منکر این است که مکلفین، همه مراتب آن را مستقلاً و بدون اجازه حاکم شرع می توانند انجام دهند، الا مرتبه جرح و قتل را که ایشان منوط به اجازه فرموده اند، بنابراین فتوای مرتبۀ ضرب هم بدون اجازه جایز است و اتفاقاً در وصیت نامه، ایشان تصریح کرده اند که اگر مسئولین جلوگیری نکردند از فساد و منکرات بر همۀ جوانان حزب اللهی جلوگیری واجب است که این وجوب جلوگیری، ظاهر است در همۀ مراتبی که بر مکلف جایز است. اینک با توجه به این فتوی، آیا حضرتعالی مرتبه یدی (ضرب) را منوط به حاکم شرع و مربوط به دولت اسلامی می دانید یا معتقد هستیدکه مکلفین بدون اجازه می توانند این مرتبه را هم انجام دهند؟

آیا در نهی از منکر، فقط یک بار تذکر دادن برای فرد عادی رفع تکلیف می شود؟

وظیفه ما در مقابل رانندگانی که از نوار موسیقی استفاده می کنند چیست؟ و اگر با تذکر خاموش نکردند ما چه وظیفه ای داریم؟

کسی که چندین عمره بجا آورده یا اعمال حجّ انجام داده و قبل از طواف نساء، مُحرم به احرام عمره شده، آیا یک طواف نساء کفایت می کند؟