اگر اجاره برای تفریغ ذمّه منوب عنه باشد – که ظاهر حال در اجاره حجّ همین است – مستحقّ تمام اجرت است.

مجزی نیست بنابر احتیاط واجب.

اگر وقت تدارک عمره واجب را نداشته باشد، احتیاط آن است که نیّت حجّ افراد کند و پس از حجّ، عمره مفرده به جا آورد و حجّ و عمره تمتّع را در سال بعد اعاده نماید.

فاصله معیّنی شرط نیست؛ ولی بنا بر احتیاط در هر ماه فقط یک عمره برای خود می تواند بجا آورد؛ ولی به جا آوردن عمره برای غیر خود، هر نفر یک عمره جایز است.

علی الظاهر تا ظهر روز عرفه می تواند عمره تمتع را بجا آورد و اگر از ظهر عرفه گذشت احتیاط در آن است که عدول به افراد کند و عمره را پس ازحجّ انجام دهد و سال بعد حجّ تمتّع را اعاده نماید.

حجّ نایب در این صورت، کفایت از تکلیف منوب عنه نمی کند.

اگر از بر طرف شدن عذر مأیوس است، باید نایب بگیرد و عمل نایب کافی است؛ ولی اگر مأیوس نیست می تواند نایب بگیرد؛ ولی در صورت رفع عذر باید خودش مجدداً عمل را انجام دهد.

ظاهر آن است که عمره مفرده بر نایب واجب نمی شود و وظیفه او عمره تمتّع است؛ ولی اتیان به مفرده برای نایبی که مستطیع شده احوط است.

کافی نیست؛ باید در صورت قدرت، دوباره ذبح کند.

پوشانیدن صورت برای بانوان در حال احرام جایز نیست؛ ولی کفّاره ندارد.

اگر بتواند جمع بین قصد طواف و قصد نماز مستحبی در حال طواف نماید، اشکال ندارد.

کار حرام انجام داده است؛ ولی طواف او اشکال پیدا نمی کند.

بستن لُنگ به گردن جایز نیست؛ ولی گره زدن و امثال آن مانع ندارد.

اگر حوله را بر روی همه صورت بیندازد، اشکال دارد و در غیر این صورت مانع ندارد.

اشکال ندارد؛ مگر در صورتی که حوله را بر روی تمام سر بیندازد و سر را با آن خشک کند.