زنی که در سن حیض دیدن باشد ولی خون نمی بیند، عده او در عقد موقت، بعد از اتمام و یا بخشیده شدن مدت، 45 روز تمام می باشد و در عقد دائم بعد از اجرای طلاق، باید سه ماه عده نگه دارد.

در صورتی که زن واقعاً به بذل خود رجوع کرده، مرد می تواند فقط در دوران عده به همسر خود رجوع کند.

ج1) شهود زن کفایت نمی‌کند و صیغه طلاق باید با حضور دو شاهد عادل مرد خوانده شود.
ج2) درصورت وکالت دادن برای اجرای صیغه طلاق، حضور زوجین هنگام اجراء طلاق لازم نیست.

در فرض سؤال اگر زن و مرد از ابتدای عقد، حتی یک مرتبه رابطه زناشویی و دخول به اندازه ختنه گاه داشته باشند، زن برای ازدواج با مرد دیگر باید از زمان اجرای صیغه طلاق، عده نگه دارد مگر اینکه یائسه باشد که عده ندارد.

در فرض سؤال زن حق رجوع به مال بذل شده را ندارد.

در فرض سؤال تغییری در عده ایجاد نمی‌کند.

ج1) صحیح است.
ج3) اگر حامله نباشد، عده لازم نیست.
ج3) چون دخول صورت نگرفته است، حکم ربیبه را ندارد.

در وفات شوهر، مادامی که زن در عدّه است باید از زینت کردن خود اجتناب کند، مانند کشیدن سرمه و زدن عطر و آرایش سر و صورت، و پوشیدن لباسهای رنگی زینتی؛ بنا بر این ترک هر چه که زینت حساب می شود که زن با آن، خود را برای شوهر تزیین می نماید جایز نیست و این به حسب اشخاص و زمان ها و شهرها مختلف می باشد. آنچه که در هر شهری برای زینت، متعارف است معیار است. البته تمیز کردن بدن و لباس و شانه کردن مو و گرفتن ناخن ها و حمام رفتن، اشکالی ندارد.

چنانچه در مدت ازدواج (ولو قبل از دو سال اخیر) دخول شده باشد، باید پس از جاری شدن صیغه طلاق، عده نگه دارد.

زنی که شوهرش مرده است، اگر باردار نباشد، باید تا چهار ماه و ده روز عدّه نگه دارد یعنی از شوهر کردن خودداری نماید، اگر چه یائسه باشد یا ازدواج، موقت باشد، یا شوهرش با او نزدیکی نکرده باشد، و اگر آبستن باشد، باید تا موقع وضع حمل عده نگه دارد، ولی اگر پیش از گذشتن چهار ماه و ده روز، بچه‌اش به دنیا بیاید، باید تا چهار ماه و ده روز از فوت شوهرش صبر کند، و این عدّه را عدّه وفات می‌گویند و ابتدای عدّه وفات از وقتی محاسبه می شود که زن از فوت شوهر مطلع می شود.

اگر در عدّۀ طلاق رجعی باشد، با نزدیکی رجوع محقق می‌شود و مجدّداً زن و شوهر هستند؛ اما در طلاق بائن، حتی در عدّه، اگر زن به بذل خود رجوع نکند مرد نمی تواند به او رجوع کند و نزدیکی - بدون رجوع زن به آنچه بذل کرده است -، زنا محسوب می شود.

در فرض سؤال تا زمانی که صیغه طلاق شرعی جاری نشده و زن، عده را نگذرانده، ازدواج او (دائم یا موقت) با شخص دیگر باطل و حرام است.

چنانچه در طلاق خلع که زن تنفّر از شوهر داشته، زن به مقدار بذل شده، رجوع کرده باشد، در اینصورت، طلاق، رجعی می‌شود و شوهر می‌تواند در زمان عده به وی رجوع کند؛ ولو بعد از آن، حاضر به ثبت رجوع در دفتر ثبت ازدواج نباشد؛ ولی صِرف برگرداندن مهریۀ بذل شده به صورت زبانی توسط شوهر، برای رجوع کفایت نمی‌کند.

در وفات شوهر، مادامی که زن در عده است «حداد» بر او واجب است و منظور از حداد، ترک زینت در بدن، مانند کشیدن سرمه، زدن عطر، خضاب و رنگ کردن مو، سرخ کردن صورت و مانند این‌ها است و در لباس به پوشیدن لباس‌های قرمز و زرد و زیور و مانند این‌ها است و به طور کلی ترک هر چه که زینت حساب می‌شود که با آن خود را برای شوهر تزیین می‌نمایند و به حسب عادت در مناسبت‌ها زینت می‌نمایند مانند عیدها، عروسی‌ها و مانند این‌ها؛ البته این به حسب اشخاص، زمان ها و شهرها، مختلف است.

ج1) اگر زینت کردن محسوب شود، جایز نیست؛ در غیر این صورت اشکال ندارد.
ج2) لازم نیست حتماٌ مشکی بپوشد بلکه باید از پوشیدن لباسی که زینت محسوب می‌شود اجتناب کند.
ج3) تنظیف لباس و بدن، شانه کردن مو، گرفتن ناخن و استحمام، اشکالی ندارد اما زینت کردن جایز نیست.