اگر فرد مذکور، مال پیدا شده را برای خودش بر ندارد و به او برساند، بنابر احتیاط واجب هر دو نفر طبق احکام لقطه عمل نمایند.

در فرض مذکور اگر آن فرد مبلغ را به شما نبخشیده و از آن گذشت نکرده است، باید به خود ایشان بدهید - هر چند با وکالت دادن به دیگران یا به صورت ناشناس - و پرداخت آن مبلغ به صندوق صدقات کفایت نمی کند.

اگر بدانید کفشی که برداشته اید مال کسی است که کفش شما را برده است، بعد از فحص و یأس از یافتن صاحبش می توانید در آن تصرف نمایید، بلکه به عنوان تقاصّ از مال خود، آن را تملک نمایید؛ البته اگر آنچه که موجود است از آنچه که برده شده، بهتر باشد، باید تفاوت، ملاحظه شود، و مقدار تفاوت را بعد از یأس از صاحب کفشی که باقی مانده، صدقه بدهید. اما اگر ندانید آنچه که باقی مانده مال کسی است که کفش شما را برده یا مال دیگری است باید با آن معامله مجهول المالک نمایید؛ یعنی باید از صاحب آن تفحص کنید و در صورت یأس از یافتن او، آن را صدقه بدهید.

در فرض سوال اگر انسان شئ پیدا شده را بردارد احکام لقطه را باید مراعات کند ولی اگر با دست و یا پا به کناری بیندازد (بدون اینکه بردارد) حکم لقطه را ندارد.

اگر لباس را در مکانی از خانه یافته اید که معمولا غیر خودتان کسی به آنجا رفت و آمد ندارد، مال شما محسوب می‎شود، اما اگر در جایی یافته اید که مردم در آن تردّد دارند، مانند بیرونی خانه که برای میهمان ها و واردین و عیادت کنندگان آماده شده است و میهمان خانه ها و مانند آن ها، حکم لقطه را دارد.

اشکال ندارد.

در فرض سوال اگر به هیچ نحو امکان یافتن فرد مذکور نیست و از پیدا کردن ایشان مأیوس هستید، باید مقدار دیه را از طرف او به فقیر متدین و عفیف صدقه بدهید هرچند بنا بر احتیاط مستحب از حاکم شرع اجازه بگیرید.

باید قیمت آن را از طرف صاحبش صدقه بدهید، مگر این که برای حفظ آن از تلف برداشته باشید و در حفظ آن کوتاهی نکرده باشید، که در این صورت تکلیفی ندارید.

اگر دسترسی به صاحبان پارچه ها ندارید، باید آنها یا قیمتشان را از طرف صاحبانش به فقیر عفیف متدین، صدقه بدهید.

تصرف یا استفاده از موتور مذکور جایز نیست؛ بنا بر این اگر در موتور تصرف نکرده اید تکلیفی ندارید اما اگر در آن تصرف نموده اید (ولو مثلا آن را دست گرفته باشید) در این صورت موتور مذکور حکم مجهول المالک دارد و باید موتور یا پولش به فقیر متدین صدقه داده شود.

اگر پیدا کردن صاحب آن ممکن است، ولو با صرف هزینه، لازم است به نحوی مالک آن را پیدا کنید و رضایتش را جلب نمایید و الّا خسارت وارده را از طرف صاحب آن به فقیر عفیف متدین، صدقه بدهید؛ هرچند مطابق احتیاط، آن است که با اذن حاکم شرع باشد.

اگر مطمئن باشید که مالکان این وسائل از آن اعراض کرده اند و ملک بیمه یا شرکت دیگری نشده، برداشتن و استفاده از آن ها اشکالی ندارد، در غیر این صورت اگر برداشته اید و از پیدا کردن صاحبش مأیوس هستید، باید قیمت یا خود آن را از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید.

در فرض سؤال اگر آن سفره را بر نداشته باشید تا این که فاسد شده و قیمتی نداشته باشد، تکلیفی ندارید.

در هر صورت تا یقین ندارید مالک اصلی پرنده از آن اعراض کرده است، خرید آن جایز نیست و موجب ضمان است.

کفاره ندارد ولی ضامن هستید و باید اجرت المثل مدتی را که استفاده کرده‎اید و نیز اصل آن را به صاحبش برگردانید؛ البته چنانچه از پیدا کردن او مأیوس هستید، باید اصل - یا قیمت آن - و اجرت مذکور را از طرف او به فقیر صدقه بدهید. هرچند مطابق احتیاط مستحب، آن است که با اذن حاکم شرع باشد.