در فرض مذکور، قسم و عهد شرعی منعقد نشده و عمل به آن واجب نیست؛ ولی استعمال مواد مخدر که ضررهای شخصی و اجتماعی قابل توجه دارد، جایز نیست.

چنانچه صیغه نذر را خوانده باشید و آن را مشروط به امری کرده باشید، قبل از برآورده شدن حاجت، عمل به نذر واجب نشده، بنا بر این عمل به آن، عمل به نذر محسوب نمی‌شود و اگر بعد از آن، حاجت برآورده شد، باید به نذر عمل کنید.

اگر صیغه مخصوص نذر* را نخوانده‌اید، اختیار آن با خود شما است و اگر صیغه نذر را خوانده اید باید طبق آن عمل کنید و تغییر آن صحیح نیست.
----------------------
* صیغه نذر عبارت است از «لله علیّ أن افعل کذا...» و می‌تواند ترجمه آن را بگوید که عبارت است از «برای خدا بر من است که فلان کار را انجام بدهم». و اگر بگوید: "برای خدا نذر می‌کنم فلان کار را انجام دهم" بنابر احتیاط واجب باید به آن عمل کنید.

به طور کلی انسان نمی‌تواند مال دیگری را نذر کند؛ بنا بر این نذر مذکور صحیح نیست؛ ولی اگر النگو برای خودش باشد و آن را برای حرم امام رضا علیه السلام نذر شرعی کرده است و در نذر شرط نکرده است که خودش آن را در ضریح بیندازد، باید آن را هر چند از طریق دیگران به حرم امام رضا علیه السلام بفرستد و نمی تواند آن را در جای دیگر هزینه کند.

اگر صیغه نذر شرعی را خوانده باشد، باید طبق نذر خود و آنچه در نیت داشته است، عمل نماید ولی اگر صیغه نذر شرعی را نخوانده باشد، در عمل به آن وظیفه‌ای ندارد و اختیار با خودش است.
-------------------------
* صیغه نذر عبارت است از «لله علی أن افعل کذا...» و می تواند ترجمه آن را بگوید که عبارت است از «برای خدا بر من است که فلان کار را انجام بدهم». و اگر بگوید: "برای خدا نذر می کنم فلان کار را انجام دهم" بنابر احتیاط واجب باید به آن عمل کند.

اگر صیغه نذر* را به زبان جاری کرده‌اید و زمانی هم برای آن تعیین نکرده اید، در صورت فراهم شدن شغل در هر زمانی، ادای نذر بر شما واجب است و اگر صیغه مخصوص آن را به زبان جاری نکرده‌اید یا زمانی برای آن مد نظرتان بوده است و نذرتان بعد از زمان برآورده شده، ادای آن واجب نیست.
-----------------------
*صیغه مخصوص نذر «لله عَلَیَّ کذا...» یا لفظی مرادف آن می‌باشد مانند آن که بگوید: «برای خدا بر من است که چنین کاری بکنم».

حکم مذکور، بدین معنا است که بنابر احتیاط واجب باید به نذر عمل نمایید.

در صورتی که مخالف با نظر اهدا کنندگان پول نباشد، اشکال ندارد.

تابع چگونگی نذر است؛ اگر نذر، مقید به زمان خاصی نباشد، تأخیر آن تا زمانی که گمان به مرگ پیدا نشده است، اشکال ندارد و کفاره ندارد.

باید همان چند باری را که در قسم تعیین کرده است، کفاره بدهد.

چنین فردی باید از گناه خود توبه کند؛ ولی لازم نیست کفاره شکستن عهد بدهد و اگر صیغه عهد را با شرایط آن خوانده باشد، باید یک روز دیگر روزه بگیرد.

اگر منظور شما از شکستن عهد این باشد که فعل مذکور را بر خلاف عهد انجام بدهد، چنین فردی اگر عهد شرعی کرده و صیغه شرعی آن را خوانده، باید سه ماه روزه بگیرد.

نذر زن در صورت حضور شوهر بنابر احتیاط واجب باید با اجازه شوهر باشد و فرقی بین نذر مالی و غیر آن نیست.

مجرّد عدم رضایت آن‌ها، مجوز ترک عمل به نذر نمی شود؛ ولی اگر سفر باعث ایذاء قابل توجه آن‌ها شود، عمل به نذر، جایز نیست.

اگر نذر، شرعی و همراه صیغه باشد در صورتی که هنگام نذر، منظورش تمام جمعه‌ها به عنوان مجموعه واحد بوده است، به این معنا که اگر حتی یک جمعه هم شرکت نکند، مطلوب تأمین نشده است، در این صورت به خاطر یک بار تخلف، نذر منحل شده و کفاره بر او واجب می‌شود و هفته‌های بعد، دیگر واجب نیست. اما اگر هر جمعه جداگانه مد نظر است، در این صورت در ازای هر جمعه یک کفاره، واجب است.